zostać zniszczonym

См. также в других словарях:

• spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… …   Słownik języka polskiego

• spłonąć — dk Vb, spłonąćnę, spłonąćniesz, spłoń, spłonąćnął, spłonąćnęła, spłonąćnęli, spłonąćnąwszy «zostać zniszczonym przez ogień, zostać spalonym; spalić się, pójść z dymem» Spłonąć w ogniu, w pożarze. Dom spłonął. Wioska spłonęła. Las spłonął. Spłonąć …   Słownik języka polskiego

• stopić — dk VIa, stopićpię, stopićpisz, stop, stopićpił, stopićpiony stapiać ndk I, stopićam, stopićasz, stopićają, stopićaj, stopićał, stopićany 1. «zamienić ciało stałe w płynne przez ogrzanie do temperatury topnienia; doprowadzić do stanu ciekłego,… …   Słownik języka polskiego

• zmarznąć — [wym. zmar znąć] dk Vc, zmarznąćnę, zmarznąćniesz, zmarznąćnij, zmarzł (zmarznąćnął), zmarznąćzła, zmarznąćzli, zmarznąćzłszy 1. «odczuć zimno, zziębnąć, zostać przenikniętym zimnem» Zmarzł czekając na tramwaj. Zmarzły mi nogi. Rozcierał uszy,… …   Słownik języka polskiego

• przerdzewieć — dk III, przerdzewiećwieje, przerdzewiećwiał, przerdzewiećały «zostać zniszczonym przez rdzę» Pomaluj siatkę, bo przerdzewieje. Przerdzewiałe zawiasy u drzwi …   Słownik języka polskiego

• rozpieprzyć — dk VIb, rozpieprzyćrzę, rozpieprzyćrzysz, rozpieprzyćpieprz, rozpieprzyćrzył, rozpieprzyćrzony rozpieprzać ndk I, rozpieprzyćam, rozpieprzyćasz, rozpieprzyćają, rozpieprzyćaj, rozpieprzyćał, rozpieprzyćany, wulg. «rozwalić, zburzyć, zniszczyć,… …   Słownik języka polskiego

• spróchnieć — dk III, spróchniećnieje, spróchniećniał, spróchniećniały 1. «zwykle o drzewie lub drewnianych przedmiotach: rozłożyć się, rozsypać się w próchno, stać się próchnem» Płot spróchniał od starości, ze starości. Spróchniała wierzba. 2. «o zębie:… …   Słownik języka polskiego

• wymarznąć — [wym. wymar znąć] dk Vc, wymarznąćnie, wymarznąćmarzł a. wymarznąćmarznął, wymarznąćmarzła, wymarznąćmarzłszy wymarzać [wym. wymar zać] ndk I, wymarznąćza, wymarznąćają, wymarznąćał 1. «wyginąć od mrozu, zostać zniszczonym przez mróz (zwykle o… …   Słownik języka polskiego

• zniszczeć — dk III, zniszczećeje, zniszczećczał, zniszczećczały «ulec zniszczeniu, zostać zniszczonym, zrujnowanym; zmarnieć, zmarnować się» Dachy zniszczały od deszczów. Zniszczałe zabytki …   Słownik języka polskiego

• zniszczyć — dk VIb, zniszczyćczę, zniszczyćczysz, zniszcz, zniszczyćczył, zniszczyćczony 1. «zburzyć, zrujnować, spustoszyć» Zniszczyć stare budynki. Pożar zniszczył las. Powódź zniszczyła most. Wróg zniszczył kraj. 2. «uczynić niezdatnym do użytku; znosić,… …   Słownik języka polskiego

• zszargać — dk I, zszargaćam, zszargaćasz, zszargaćają, zszargaćaj, zszargaćał, zszargaćany «zniszczyć, podrzeć, pobrudzić coś (zwykle ubranie) przez długie używanie lub przez niedbałe obchodzenie się» Zszargane spodnie. Zszargany kapelusz. przen. Zszargać… …   Słownik języka polskiego